Over de zon, de zee, de regen, de koeien en jonge reizigers

'k Heb de zee zien zakken in de zon. Of iets dergelijks. Je moet maar naar de foto's kijken dan weet je wel wat ik bedoel. Het was de avondzon. In de Tasmaanse zee. Heel mooi. Gisterenavond in Greymouth.

Ondertussen begrepen we beter waarom de mensen hier klagen over de natte zomer. Maandag in Franz Josef Glacier hadden we een wandeling gepland naar de Fox Glacier (gletsjer), maar de weg ernaartoe was afgesloten. Reden: het goot water. De ganse dag, ttz van 's middags tot 's avonds. Moest het bij ons zoveel regenen dan stond gans Torhout onder water. Het regent hier gemiddeld 5100 liter per jaar!! Bij ons is dat 800 liter. Gelukkig is er hier heel veel groen, de wortels van de bomen zuigen veel water op. Er zitten ook veel meer koeien per hectare in een weide dan bij ons. Het gras groeit dat het wikkelt, de koeien hebben dus een overvloed aan eten.

We hebben koeien gezien met een frou-frou. Dus een foto trekken. Moest mijn vader nog leven, hij zou me gek verklaren. Precies of er bij ons geen koeien zijn.

In plaats van te gaan wandelen, bezochten we het West Coast Wildlife Center. En zagen we voor het eerst echte kiwi's. Nee niet die groene vruchten, maar wel de vogels hé.

Onderweg van Franz Josef Glacier naar Greymouth kwamen een kolonne van 54 oldtimers tegen. Zie foto's. Speciaal voor Gabriël namen we ook een foto van de eenzame fietser, die "kromgebogen over zijn stuur tegen de wind zichzelf een weg baant".

We hielden halt in een klein dorpje, een boerengat zoals wij zouden zeggen. Er was maar 1 café-restaurant, waar we een groentensoepje naar binnen slobberden. Vroeger   werd er hier naar goud gezocht en nu is er nog een klein museum daaraan gewijd. We geraakten er ook aan de praat met 2 jonge gasten (iets jonger dan wij dus) uit Frankrijk, die al een jaar op reis waren in NZ. Ze leefden in een oldtimer Toyota-busje, dat ze hier voor  2600 euro gekocht hadden.

Gedurende elke reis ga ik naar de kapper. Zo ook gisteren in Greymouth. Naar de 'barber'. Ze vertelden me dat het in januari maar 4 dagen niet geregend had. Stel je voor dat wij dat meemaken in juli of augustus. Dan zouden we pas echt kunnen klagen. Maar wij hebben de zon mee in onze valies. Vandaag reden we van Greymouth naar Motueka (het noorden van het Zuidereiland), en we konden genieten van een zonnige zomerdag. Onderweg konden we over een 'swingbrug' lopen. Het zou niets voor nonkel Geert zijn, met zijn hoogtevrees.

We namen opnieuw een liftster mee. Een meisje uit Utah, USA. Ze had 5 jaar geleden haar studies beëindigd en was nu ononderbroken op reis geweest. Sedert mei vorig jaar is ze in NZ. Maar zaterdag gaat ze terug naar huis, omdat de centen op zijn. Dus nu gaan werken. En weer sparen voor de volgende reis.

Hier in Motueka zagen we voor het eerst een aantal velden mais, maar ook veel fruitbomen en heel veel hoppe. Het is dus niet alleen in Poperinge dat ze dat kunnen. 

En nu zitten we te genieten van onze aperitief (sorry voor de Tournée minéralers), bij een zalig avondzonnetje, terwijl jullie de slapers uit jullie ogen aan het wrijven zijn.

So long,

Johan en Hilde