Over de kaka, de piwakaka en de kakariki

Vanmorgen kwam er een grote kaka op Hilde haar schouder neer. Een betere openingszin om jullie aandacht te trekken kon ik niet bedenken. Maar het is er niet om gelogen, een grote papegaai-achtige vogel (de kaka dus) is er voortdurend op uit om eten te pikken van de toeristen. En hij had aandacht voor de koffie waarmee Hilde naar buiten kwam gewandeld na het ontbijt.

Gisteren bereikten we iets voor de middag per boot het eiland Kapiti. In de boot  geraken was een spektakel op zich. Een grote tractor reed met een aanhangwagen achteruit de zee in, waarop de boot kon varen tot hij op deze aanhangwagen stond. En dan reed de tractor terug vooruit en konden we aan boord gaan zonder onze voeten nat te maken. Een beetje raar maar wel heel praktisch.

In 1897 besliste te regering van NZ om van het eiland Kapiti een vogelreservaat te maken. De reden was dat de Engelsen in de ca 50 jaar daarvoor al veel te veel schade hadden aangebracht aan het aanwezige dierenrijk: bijna alle walvissen waren gedood (voor de olie), en heel veel vogels waren met uitsterven bedreigd doordat er voor hen vijandige dieren waren geïmporteerd, zoals honden, katten, ratten, hermelijnen en opossums. Voordien hadden deze vogels geen natuurlijke vijanden, waardoor sommigen zelfs het vliegen hadden afgeleerd, en nu heel gemakkelijke prooien waren.

Maar deze beslissing was rapper gezegd dan gedaan. Op dat moment woonden er op het eiland bijna uitsluitend landbouwers. Dus moesten eerst alle koeien, geiten,  schapen, honden en katten naar het vasteland overgebracht worden. Daarna werden er vallen gezet over het ganse eiland om alle opossums te vangen en tenslotte werd het eiland via helikopters met rattengif besproeid. In totaal duurde dit zo'n 5 jaar. Daarna werden er geleidelijk aan diverse bedreigde vogels op het eiland uitgezet. Zo ook bvb een vijftal kiwi's. Na verloop van tijd bleek dat alle andere kiwi's in NZ uitgestorven waren, en dat deze 5 als enigen overbleven. Ondertussen zijn ze weer met ca 2000, waarvan 1200 op Kapiti Island. Andere vogels die er voorkomen zijn: de weka, de takahe (kunnnen beide zoals de kiwi ook niet vliegen), de korimako, de tui, de kereru, de kaka (jawel deze), de piwakaka, de kakariki, de toutouwai, de hihi, de kotare, en nog 50 andere; Deze 'rare' en voor ons grappige namen werden door de Maori gegeven en zijn meestal gebaseerd op het geluid dat ze voortbrengen.

Na een boottocht van ca een half uur kwamen we op het eiland aan, en na wat deskundige uitleg over de verschillende vogels, konden we de wandeltocht aanvatten: eerst ca 2,5 uur (waarvan een half uur stoppen) steil bergop, lastig, maar ondertussen hoorden we enkel het geluid van de golven en de vele soorten vogelgeluiden. Zalig! Het dalen ging heel wat gemakkelijker en duurde maar een uur. Daarna werden we terug met de boot overgebracht naar het noorden van het eiland, waar we na het avondeten nog een nachtwandeling van 1,5 uur deden op zoek naar de kiwi's (komen enkel 's nachts naar buiten). We hadden geluk en konden er 2 keer een zien lopen. Ziet eruit als een grote kip met grijsbruin haar en een lange bek, en dus best grappig.

Na deze wandelrijke dag (onze huisdokter zal weer tevreden zijn) gingen we slapen in ons tentje (jawel we hebben er gekampeerd) - zie foto's. Maar eerst gingen we nog op muggenjacht met onze 'vliegeslaander' die we altijd meehebben op reis....

Alhoewel Valentijn al een paar dagen geleden was gingen we de volgende morgen toch nog een keer van de grond; ditmaal totaal ongepland. Maar ze zeggen dat dit de beste keren zijn. De boot was namelijk defect en dus werd het vliegen ipv varen.

De rest van de dag werd het weer rijden tot in Ohakune, waar we nu weer in een studiootje slapen. We hadden de ganse dag zon, maar vanavond begon het te regenen en dit wordt de volgende dagen niet veel beter. Het kan niet elke dag mooi weer zijn.

Tot de volgende!

Johan en Hilde