Zuid-Afrika18,

Hallo iedereen,
Gisteren hebben we niet veel meer gedaan, gewoon een hotelletje gezocht in Citrusdal waar we WiFi hadden en een pintje gedronken in de schaduw, want het was een warme dag, tot 35 graden. Onderweg zag Hilde wel een slang kruipen over de weg. Ik stopte subiet, in de hoop om ze ook te zien, maar ze was al verdwenen in het lange gras. Ik stelde voor dat Hilde eens ging uitstappen om eventueel een foto te kunnen maken, maar dit bleek geen goed voorstel te zijn.... Achteraf vertelde de eigenaar van ons verblijf dat het een spitting cobra zou kunnen geweest zijn. Vlak voordat we vanmorgen uit onze cottage vertrokken las Hilde in het info-boek dat je zeker hoge wandelschoenen en een lange broek moet aandoen als je wil gaan wandelen, dit ter bescherming tegen de slangen. Gelukkig heb ik nog wat pijn aan mijn knie en kwam er van het wandelen niets in huis....
Vanmorgen gingen we ons verblijf betalen op de boerderij, en werden we uitgenodigd om een bezoek te brengen aan de 'winery'. Na de uitleg over hoe de wijn tot stand komt, moesten we wel weer proeven zeker.... En dat om 10 uur 's morgens. Gelukkig is hij nog maar 2 jaar gestart met wijnmaken en waren er maar 2 soorten om te proeven. Hij maakt ook olijfolie. Nadat we 1 fles wijn en 1 fles olijfolie gekocht hadden, konden we de volgende rit aanvatten.
Vandaag reden we 375 kilometer tot in Okiep. Hier bevond zich ooit de rijkste kopermijn ter wereld.Onderweg reden we eerst weer over de Pakhuyspas, en de prachtige vergezichten en unieke rotsen brachten ons in de verleiding om nog eens om de haverklap te stoppen om nog meer foto's te nemen. Na de eerste 25 km reden we de N7 op, en die volgden we voor 350 kilometer tot in Okiep. Echte zijstraten waren er niet, wel af en toe een zandweg, waar een voorbijrijdende wagen van ver kan opgemerkt worden door de aanwezigheid van een grote stofwolk. Johan en Georhette, een zoektocht maken zou hier geen sinecure zijn! Want onderweg is er niet veel speciaals te zien. Gedurende de eerste 250 kilometer zagen we een vlak landschap, met aanvankelijk heel veel wijngaarden - met irrigatie,  en later enkel nog struikgewas. Tijdens de laatste 100 kilometer kwamen we terug in bergachtig landschap terecht. Tijdens de ganse rit was de grond heel zanderig, met kleuren variërend van geel tot oranjerood. Zie ook de foto's. En toch is er veel variatie in het landschap. Na elke bocht of bergtop was het nieuwsgierig uitkijken hoe het landschap er nu zou uitzien. Wel heel mooi en ook weer anders dan wat we de vorige 5 weken zagen. Dit zou een uitstekend landschap zijn om een Western in te draaien. Maar we zagen weinig of geen bomen, bijna geen huizen of boerderijen, we zaten letterlijk 'in the middle of nowhere'. En dan duikt er plots een stadje op, zoals een oase in een woestijn. En daar verblijven we nu voor 1 nacht, om dan morgen verder te trekken tot in Kakamas.
Tot schrijfs.

Johan en Hilde