Tango en Iguazu

Bijna dagelijks krijg ik complimentjes op mijn smartphone: “Proficiat, je hebt het doel voor vandaag bereikt!” Nee ik ben niet op dieet hoor maar sedert het vorige reisverhaal hebben we vooral veel gewandeld. Minstens 10.000 stappen per dag, althans volgens de stappenteller die me  steeds aanmoedigt om verder te doen. Maar vermageren zit er voorlopig niet in. Want we hebben ook verder gewerkt aan de lijst van Constanza. We aten ‘rabes’ (inktvisringen), medialuna (letterlijk vertaald ‘halve maan’, een mooie naam voor een croissant), dulce de leche (“zoet van melk”, gemaakt van melk, suiker en bakmeel, heel zoet, trekt op slappe choco, ook verwerkt in ijs gegeten), en lomo (lendensteak - inderdaad veel betere steak dan bij ons, zijn die koeien hier van een beter ras of krijgen ze meer hormonen?). Gisteren proefden we voor het eerst “maté” de nationale drank van Argentinië. Is een soort thee, gemaakt van gedroogde bladeren van de maté plant. Wordt zowel warm als koud gedronken. Meestal met water, maar gisteren met fruitsap, was ook lekker en verfrissend. Vele Argentijnen dragen een soort thermos bij zich met een potje van kalebas gemaakt en een metalen rietje met onderaan een filtertje zodat je de blaadjes niet mee opzuigt.

In Bs As bezochten we zowel de rijkere (Palermo) als de armere buurt (La Boca). In deze laatste wijk ontstond de tango in het begin van de vorige eeuw. Zoals de rumba, salsa, etc komt ook de tango uit Afrika en werd door slaven in Argentinië “geïmporteerd”. In het begin wilden de Argentijnse vrouwen dit niet dansen omdat het een passionele, zwoele dans was en dus laag-bij-de gronds. Aanvankelijk dansten mannen met mannen, later met prostituees. Maar beetje bij beetje begonnen de Argentijnen dit ook te dansen en is dit nu bekend als de “Argentijnse tango”. In onze hostel was er dinsdag een initiatie tot de Argentijnse tango, maar het bleef bij kijken :) 

Ondertussen verlieten we de hoofdstad en vlogen we noordwaarts naar Puerto de Iguazu. Vlakbij de grens met Brazilië en Paraguay. Gisteren bezochten we de watervallen van de rivier Iguazu. “Es criminal” zeggen ze hier en inderdaad het is heel indrukwekkend. Blijkbaar zijn er 275 watervallen waarvan de grootste de “garganta del diablo” (de keel van de duivel) noemt. Ongelooflijk waar al dat water vandaan komt. En niet te beschrijven in woorden. De foto’s zeggen veel meer. Morgen gaan we die bezoeken vanuit de Braziliaanse kant.

Hasta luego!